කවදහරි හිතිලා තියනවද අපි ඇත්තතම සතුටින් ද ඉන්නෙ කියලා?

අපගේ ජීවිතය පුරාවටම සමහර තැන් වල අප නැවතුනෙමු.ජීවිතය නැගිටින්න බැරි වෙන්න වැටුනෙමු.ජීවිතයට හිතන්න......

ඔබ සිතනවානම් ඔබ තමයි මේ ලෝකේ අවාසනාවන්තම පුද්ගලයා කියලා, ඔබ සිතනවානම් ඔබ තමයි මේ ලෝකේ දුක් විදින එකම පුද්ගලයා කියලා,ඔබ සිතනවානම් ඔබට අහිමිවීම් පමණක් උරැමයි කියලා..මිත්‍රයා සතුට ඔබ ලගමයි. හැබැයි ඔබට කවදාවත් එය හිමි නෑ..හේතුව උබ සතුට දකින්නේ නෑ..තේරෙන්න මෙහෙම කිව්වොත්,පොඩි කාලේ ඔයා සුදු පාටට කලු කියලා ඉගෙනගත්තානම්,ඇත්තටම ඔයා සුදුයි ඒත් ඔයාට ඔයා සුදුයි කියලා තේරෙන්නේ නෑ..හේතුව ඔයා ඉපදුන දවසේ ඉදන් දන්නේ ඒ කලු පාට කියලා..

මිත්‍රයා ඔබ සතුට දකින්නෙත් එහෙමයි..පොඩි කාලෙ හිතුව 5 වසර විභාගය පාස් උනාම අපි සතුටින් කියලා..පස්සෙ තේරැනා නෑ එහම නෙමේ තව ඉගෙනගන්න ඕනි කියල..පස්සෙ O/L පාස් උනාම හිතුවා අම්මෝ දැන්නම් සතුටින් කියලා..නෑ A/L ආවා..ඒක කට්ට කාල කලා campus ගියාම ඔක්කොම හරි කියලා හිතුවා..ගුරැවරැත් කිව්වා campus එකේ නිකම්ම ඉන්න තියෙන්නේ එහේ හෙන fun කියලා..දැන් campus ආවා ඒත් සතුටින් ද?..දැන් හිතනවා degree එක ගත්තාම හරියයි කියලා..හිතනාවා ද මිත්‍රයා

සතුට කියන්නේ ඉලක්කයක් හෝ ජීවිතයේ එක සීමාවක් එතනින් එහාට සතුටට තියෙනවා කියලා.. ඉපදුන දවසේ ඉදන් සතුට හැමදාම අපි එක්කම උන්නා..අපි ඇඩුව තැන් වල පවා සතුට අපි එක්ක උන්නා..අපි සතුට දැක්කේ නෑ එච්චරයි..මම අදටත් විශ්වාස කරන්නේ motivation කියන්නේ බොරැවක්..ඔයාව target එකකට යවන්න ඔලුව හදනවා,හිත එක අරමුණක තියෙනවා, target එකට යන්න ඕනි හැමදේම ඒක කරනවා..සතුට අතාරිනවා..අපි වෙන කෙනෙක් car එකක යද්දි අපිටත් තිබ්බනම් කියලා හිතනවා,car එකක් ගත්තම වෙන කෙනෙක් land rover එකක් පදිද්දි ඒක තිබ්බනම් කියල දුක් වෙනවා..ඔබ හිතන්වා ද ලෝකේ ධනවතුන් මිලියන ගනන් වත්කම් සහිතව ඉද්දි ඔවුන් සතුටින් ජීවත් වෙනවා කියලා..නෑ මිත්‍රයා ඔවුනුත් තව තිබ්බනම් කියලා දුක් වෙනවා..

එහෙනම් කොහොමද අපි සතුටින් ඉන්නේ? සරලයි..අපිට වඩා හොද දේවල් තියෙන මිනිස්සු දිහා නෙමේ අපිට තරම්වත් දෙයක් නැති අය දිහා බලන්න..මට අත පය හතර හරි තියෙනවා සමහර අයට ඒකත් නෑනේ,අනේ මන් bus එකේ හරි යනවා සමහර අයට bus එකක්වත් නෑනේ යන්න පයින්ම කොච්චරනම් දුර යනවද..සතුට එතන මිත්‍රයා..ලෝකයේ එකම motivation එක සතුට විතරයි..

කතාවක් ඇහුවා මන් news වලට වයසක සීයා කෙනෙක් කඩ පිලක නිදන් ඉන්නවා.කොරෝනා කාලේ යාචකයන්ට කෑම එහෙම නෑනේ ඉතින් මාධ්‍යවේදියෙන් මේ සීයා දැකලා අහනවා කොහොමද සීයෙ දැන් ජීවත් වෙන්නේ කියලා..සීයා කියනවා " අනේ පුතේ මන් මේ ඉස්සරහ ගහෙන් වැටෙන අඹ ගෙඩි කාලා මේ දවස් ටිකේම උන්නා..අපිටනම් එහෙම හරි තියෙනවා සමහර මිනිස්සුන්ට එහෙමවත් නෑනේ " කිව්වා..මට කතාකරගන්න බැරි උනා.."සතුට තමා සාර්ථකත්වයේ එකම motivation එක" මං ඉගෙනගත්තා..

 

 

Have you Ever wondered If we are really happy?
 

Throughout our lives we have stopped at certain places. We have fallen to place we hardly can rise. Think of life.....

 If you are thinking that you are the most unfortunate person in the world, if you are thinking that you are the only person who suffers in this world, if you are thinking that you will only inherit loss, friend happiness is near you but you will never get it, because you will not see happiness. To make it more clear, when you were a child if you learned to say black for white, you are really white but you do not understand that you are white, because you know from the day you were born that it is called black, that's how you see happiness. Back then when we were kids we thought that passing the grade 5 scholarship exam was happiness, then we realized that it was not, we were supposed to learn more. After passing OL we thought that we were happy. No then came AL. After having strived hard and enrolled to a campus the life was thought to be happy. The teacher too said that it was fun to be in the campus. Now that we have come to campus have we found happiness? Do you think that happiness is a goal or a limit to life and beyond it is happiness? Happiness was with us from the day we were born even in the saddest moments it’s just that we did not notice it. In my opinion motivation is just something that can keep you focused on your target leaving happiness behind. When we see someone going in a car, we think what if we too had a car. When we buy the car and the other person gets a Land Rover we think what if we too had the land rover. Do you think that the richest men in the World are happy about their wealth? Actually they aren’t. These men will also think the same “what if we had more”   

  So how can we be happy?  Simply look at the people who are less fortunate than us rather than looking at the people who are fortunate than us. I have four limbs but some people don't even have it. I at least can take the bus to get to the place I want but still there are those people who go by foot despite how far it is. That is the place where you find happiness. The only motivation in the world is happiness.

 I heard a story about an old grandfather who was sleeping near a shop. The beggars in the Corona era had no food. Seeing this old grandfather the journalist asked him how he was surviving. Grandpa says, "Son, I have been eating mangoes from the tree in front for a while now. I at least have it but there are some people who don't even have that ". Listening to him I was dumbfounded. So what I learnt was that “Happiness is the only motivation for success”

 

நாம் உண்மையிலேயே மகிழ்ச்சியாக இருக்கின்றோமா என்று நீங்கள் எப்போதாவது யோசித்திருக்கிறீர்களா?எங்கள் வாழ்நாள் முழுவதையும்  நாங்கள் சில இடங்களில் நிறுத்திவிடுகிறோம். நாம் உயர முடியாத இடத்திற்கு விழுந்துவிடுகிறோம்.

வாழ்க்கையைப் பற்றி சிந்தியுங்கள்....

நீங்கள் தான் உலகின் மிக துரதிஷ்டவசமான நபர் என்று நீங்கள் நினைத்துக் கொண்டிருந்தால், இந்த உலகில் நீங்கள் மட்டுமே பாதிக்கப்புகிறீர்கள் என்று நீங்கள் நினைத்துக் கொண்டிருந்தால், நீங்கள் இழப்பை மட்டுமே பெறுவீர்கள் என்று நீங்கள் நினைத்துக் கொண்டிருந்தால்,  நண்பரே! மகிழ்ச்சி உங்கள் அருகில் தான் உள்ளது, ஆனால் நீங்கள் ஒருபோதும் அதை அடைய மாட்டீர்கள், ஏனென்றால் நீங்கள் மகிழ்ச்சியைக் காண மாட்டீர்கள். இதை இன்னும் தெளிவுபடுத்துவதற்காக, நீங்கள் ஒரு குழந்தையாக இருந்தபோது வெள்ளைக்கு கறுப்பு என்று சொல்லக் கற்றுக்கொண்டால், நீங்கள் உண்மையிலேயே வெண்மையானவர், ஆனால் நீங்கள் வெள்ளை என்று உங்களுக்கு புரியவில்லை, ஏனென்றால் நீங்கள் பிறந்த நாளிலிருந்தே அது கறுப்பு என்று அழைக்கப்படுகிறது. அவ்வாறுதான் நீங்கள் மகிழ்ச்சியையும் பார்க்கிறீர்கள் . பின்னர் நாங்கள் சிறுவர்களாக இருந்த போது தரம் 5 புலமைப்பரிசிலில் சித்தியடைவது மகிழ்ச்சி என நினைத்தோம். ஆனால் அது இல்லை என்பதை உணர்ந்து மேலும் கற்க வேண்டும் என எண்ணினோம். சாதாரண தரத்தை கடந்த பிறகு நாங்கள் மகிழ்ச்சியாக இருப்பதாக நினைத்தோம், இல்லை பின்னர் உயர்தரம் வந்தது. கடுமையாக முயற்சித்து உயர்கல்வி நிலையத்தில் சேர்ந்த பிறகு வாழ்க்கை மகிழ்ச்சியாக இருக்கும் என்று கருதப்பட்டது. ஆசிரியரும் கல்லூரி வாழ்க்கை இனிமையாக இருந்தது என்றார். இப்போது நாம் கல்லூரிக்கு வந்துள்ளோம், மகிழ்ச்சியைக் கண்டிருக்கிறோமா? மகிழ்ச்சி என்பது ஒரு எல்லை அல்லது குறிக்கோள் எனவும், அதை கடந்தால் மகிழ்ச்சி என்றும் நீங்கள் நினைக்கிறீர்களா? நாம் பிறந்த நாளிலிருந்தே சோகமான தருணங்களில் கூட மகிழ்ச்சி எம்முடன் இருந்தது, அதை நாங்கள் கவனிக்கவில்லை. என் கருத்து, உந்துதல் என்பது மகிழ்ச்சியை அல்லாது உங்களை உங்கள் இலக்கில் கவனம் செலுத்த வைக்கக்கூடிய  ஒன்றாகும். யாரோ ஒருவர் காரில் செல்வதை பார்க்கும்போது, எங்களுக்கும் ஒரு கார் இருந்தால் என்ன என்று நினைக்கிறோம். நாங்கள் காரை வாங்கும்போது இன்னொருவரிடம் அதை விட விலை மதிப்புள்ள வாகனம் இருக்கும் போது, நாமும் அதை வைத்திருந்தால் என்ன என்று நினைக்கிறோம். உலகின் பணக்காரர்கள் தங்கள் செல்வத்தைப் பற்றி மகிழ்ச்சியடைகிறார்கள் என்று நினைக்கிறீர்களா? உண்மையில் அவ்வாறு இல்லை. இந்த மனிதர்களும் இதே போன்று தான் நினைப்பார்கள் “எங்களுக்கும் இன்னும் இருந்தால் என்ன” என்று.

எனவே நாம் எப்படி மகிழ்ச்சியாக இருப்பது? எங்களை விட வசதி கூடியவர்களை பார்ப்பதை விட, எங்களை விட வசதி குறைந்தவர்களைப் பாருங்கள்.எனக்கு நான்கு கைகால்கள் உள்ளன. சிலருக்கு அது கூட இல்லை. நான் விரும்பிய இடத்திற்கு செல்வதற்கு என்னால் குறைந்த பட்சம் பேருந்தில் செல்ல முடியும். ஆனால் இன்னும் சிலர் கால்நடையிலேயே செல்கின்றனர். நீங்கள் மகிழ்ச்சியைக் காணும் இடம் அதுதான். உலகின் ஒரே உந்துதல் மகிழ்ச்சி தான்.

ஒரு கடைக்கு அருகில் தூங்கிக்கொண்டிருந்த ஒரு வயதான தாத்தாவைப் பற்றிய கதையை கேட்டேன். கொரோனா காலத்தில் பிச்சைக்கார்ர்களுக்கு உணவு இல்லை. வயதான தாத்தாவைப் பார்த்த பத்திரிகைக்கார்ர், அவர் எப்படி பிழைக்கிறார் என்று கேட்டார். அதற்கு அவர் “மகனே, நான் இப்போது சிறிது நேரம் முன்னால் மரத்திலிருந்து மாம்பழங்களை சாப்பிட்டு வருகிறேன். ஆனால் அது கூட இல்லாத சிலர் இருக்கிறார்கள்” என்றார். அவரின் பேச்சைக் கேட்டு நான் திகைத்துபோனேன். எனவே நான் கற்றுக்கொண்டது என்னவென்றால், “மகிழ்ச்சி மட்டுமே வெற்றிக்கான உந்துதல்”.

Written by;

Rtr.Isuru Randika

 

Tamil translation by;

Rtr.Fathima shameela Mohammed Lafeer